Ne Bucuram in Ciuda Lor
La tuturor le greu, dar cand ne-a fost usor
Nimeni nu mai tine minte, f*tu-le mama lor
Ei vor sa nu dansăm hora, sa-si puna pofta-n cui
Noi nu suntem ai nimanui
Avem portretu’ lu’ bunelu’ pe perete
Istorile ce le spunea pe sub mustati, de pe cuptor
Suntem necunoscuti, dar liberi ca un sticlete
Si, iaca asa, ne bucuram in ciuda lor
In singuratate ne nastem si murim
Segmentul vietii e scurt si multi cred ca noi nu ne grabim
Sa iubim fara motiv, prosteste sa murim
Sa nu bem, dar noi stim
Nu cum stim, noi credem, noi simtim
Ca sa ne mearga vesnic, dar cand e baja, ne oprim
Problemele noastre fac parte din decor
Ele vor sa ne farame, dar noi ne bucuram in ciuda lor
Candeluta arde, usa e pe zavor
Noi nu iubim repede, noi iubim incetisor
Apa vie pentru noi e apa de izvor
Suntem neamuri de Razesi, din inima Codrilor
Plai mioritic ziceti, nu ne regasim
Pastram zestrea-n locatii si un loc la tintirim
Si iar azi sare capul de cocos de sub topor
Chiar de vin zile grele, ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Веселы всем назло
Всем бывает тяжело – будто когда-то было иначе.
Никто и не помнит, когда, мать вашу, было легко!
Они хотят, чтобы мы не танцевали хору[1], но пусть обломятся –
Мы не их собственность!
У нас на стенах висит портрет портрет дедули,
В головах засели истории, которые он, сидя на печке, рассказывал сквозь свои усы.
Мы – неизвестные, зато и свободные, как птицы в полете,
И веселы всем назло!
Мы рождаемся в одиночестве, в одиночестве же и умираем.
Жизнь так коротка, многие думают, что мы не спешим
Любить бескорыстно, умирать глупой смертью,
Не пить, но мы-то знаем…
…Правда, наше знание не подлинно, но у нас есть чувство,
Что мы всегда будем удачливыми, однако замираем, как только грянет гром.
Наши проблемы – часть комнатного декора,
Хотят раздавить нас, но мы веселы им назло.
Свеча зажжена, дверь закрыта на замок.
Мы не любим спешить, мы все делаем с расстановкой,
Для нас живая вода – это вода из родника,
Мы – родственники из Рэзеши,[2] из самого сердца Кодрилор.[3]
Это вроде там, где живет Миорица? [4]
А мы вот не можем найти себя.
Мы храним в своем доме богатство
И придерживаем место на кладбище.
И веселы всем назло,
И веселы всем назло…
[1] Хора – народный танец-хоровод у многих балканских народов, в т.ч. у молдаван.
[2] Сэрата-Рэзешь – село в Молдавии, Леовский район.
[3] Неоднозначная фраза, может означать как название улицы в нескольких городах Молдовы – Codrilor Strada, так и большой лес в Молдове. Возможно, в неоднозначности и был ироничный умысел авторов песни: главные герои песни говорят о себе как о «простых людях из глубинки». Это следует и из следующей строчки.
[4] Миорица – овечка из одноименной молдавской баллады о пастухах.
Друзья! Обращаем Ваше внимание: для того, чтобы правильно исправить текст песни или добавить объяснение строк Автора, надо выделить как минимум два слова
Аккорды
Ne Bucuram In Ciuda Lor
La tuturor le greu, dar cand ne-a fost usor
Nimeni nu mai tine minte, f*tu-le mama lor
Ei vor sa nu dansăm hora, sa-si puna
Pofta-n cui noi nu suntem ai nimanui
Avem portretu’ lu’ bunelu’ pe perete
Istorile ce le spunea pe sub mustati,
De pe cuptor
Suntem necunoscuti, dar liberi ca un sticlete
Si, iaca asa, ne bucuram in ciuda lor
In singuratate ne nastem si murim
Segmentul vietii e scurt si multi
Cred ca noi nu ne grabim
Sa iubim fara motiv, prosteste sa murim
Sa nu bem, dar noi stim
Nu cum stim,
Noi credem, noi simtim
Ca sa ne mearga vesnic, dar cand e baja, ne oprim
Problemele noastre fac parte din decor
Ele vor sa ne farame, dar noi ne bucuram in ciuda lor
Candeluta arde, usa e pe zavor
Noi nu iubim repede, noi iubim incetisor
Apa vie pentru noi e apa de izvor
Suntem neamuri de razesi,
Din inima codrilor
Plai mioritic ziceti,
Nu ne regasim
Pastram zestrea-n locatii
Si un loc la tintirim
Si iar azi sare capul
De cocos de sub topor
Chiar de vin zile grele,
Ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Радуемся им назло
Всем тяжело, а когда было легко?
Никто не помнит этого, мать их!
Они хотят, чтоб мы не танцевали Хору,
И закатили губу!
В одиночестве мы рождаемся и умираем
Отрывок жизни короток и многие думают, что мы не спешим
Любить без причины, глупо умирать
Не пить, но мы-то знаем
Не так, как нужно знать,
Но мы думаем, мы чувствуем,
Что нам всегда будет везти, но когда
Что-то случается, останавливаемся
Наши проблемы становятся частью декора
Они хотят нас разрушить, а мы радуемся им назло
Говорите, это там, где живёт Миорица,
А мы не можем найти себя
Мы храним в доме приданое
И одно место на кладбище
И сегодня снова отлетает
Голова петуха из под топора
Даже в тяжелые времена,
Мы радуемся им назло
Мы радуемся им назло
Мы радуемся им назло
Друзья! Обращаем Ваше внимание: для того, чтобы правильно исправить текст песни или добавить объяснение строк Автора, надо выделить как минимум два слова
Понравился текст песни?
Напиши в комментарии!
Слова песни «Ne bucuram in ciuda lor» Carla’s Dreams
La tuturor le greu, dar cand ne-a fost usor
Nimeni nu mai tine minte, tu-le mama lor
Ei vor sa nu dansăm hora, sa-si puna pofta-n cui
Noi nu suntem ai nimanui
Avem portretu’ lu’ bunelu’ pe perete
Istorile ce le spunea pe sub mustati, de pe cuptor
Suntem necunoscuti, dar liberi ca un sticlete
Si, iaca asa, ne bucuram in ciuda lor
In singuratate ne nastem si murim
Segmentul vietii e scurt si multi cred ca noi nu ne grabim
Sa iubim fara motiv, prosteste sa murim
Sa nu bem, dar noi stim
Nu cum stim, noi credem, noi simtim
Ca sa ne mearga vesnic, dar cand e baja, ne oprim
Problemele noastre fac parte din decor
Ele vor sa ne farame, dar noi ne bucuram in ciuda lor
Candeluta arde, usa e pe zavor
Noi nu iubim repede, noi iubim incetisor
Apa vie pentru noi e apa de izvor
Suntem neamuri de razesi, din inima codrilor
Plai mioritic ziceti, nu ne regasim
Pastram zestrea-n locatii si un loc la tintirim
Si iar azi sare capul de cocos de sub topor
Chiar de vin zile grele, ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Ne bucuram in ciuda lor
Всем тяжело, а когда нам было легко
Никто не помнит, *б их мать.
Они хотят, чтоб мы больше не танцевали хору, пусть оставят свои желания
Мы никому не принадлежим.
В одиночестве мы рождаемся и умираем
Отрывок жизни короток и многие думают, что мы не спешим
Любить без причины, глупо умирать
Не пить, но мы-то знаем
Не так, как нужно знать, но мы думаем, мы чувствуем,
Что нам всегда будет везти, но когда что-то случается, останавливаемся
Наши проблемы становятся частью декора
Они хотят нас разрушить, а мы радуемся им на зло
Говорите, это там, где живёт Миорица, а мы не можем найти себя
Мы храним в доме приданое и одно место на кладбище
И сегодня снова отлетает голова петуха из под топора
Даже в тяжелые времена, мы радуемся им на зло
Мы радуемся им на зло
Мы радуемся им на зло
It’s hard for everyone, but if it was easy for us
No one would care anymore, f*** your mothers.
They don’t want us to dance reed, they keep calm.
We don’t belong to anyone.
We’ve got a portrait from granpa on the wall.
The stories he told us under his mustache, sitting on the stove.
We’re unknown but free like a goldfinch
And so we’re happy despite them.
In lonelyness we’re born, living and dying.
The time span of life is short and many think that we’re not hurrying,
that we love without a reason, die young,
that we don’t drink, but we know.
We don’t know how, we believe, we feel,
That we’ll be fine forever, but if we struggle we stop.
Our probelms belong to the background.
They want to crush us but we’re happy despite them.
The candle is lit, the door is locked.
We don’t love fast, we love slowly.
The water of live for us is spring water.
We’re yeomen, living in the woods.
Jump Mioritic(*) you say? We don’t identify.
We keep the dowry on it’s place as well as a place on the graveyard.
And again the rooster pulls his had off the axe.
And even if hard days are coming, we’re happy despite them.
We’re happy despite them
We’re happy despite them